اوج مظلومیت یعنی در خانه و کاشانه ات هم امنیت نداشته باشی
اوج غربت یعنی شریک زندگیت شریک قاتلینت باشد و زهر دشمن را به تو بدهد
امام محمد تقی، امام جوانی که در ۲۵سالگی به دست همسرش به شهادت رسید
لقب جواد به او دادند، یعنی امام جود و سخا
امامی که تمام فقرا و یتیمان گرداگردش جمع می شدند و ریزه خوار سفره کرمش بودند
به راستی که جواد برازنده او بود.
لعنت به کسانی که سه روز تن بی روحش را روی زمین رها کردند، و لعنت به زمینی که تاب چنین مصیبتی را داشت و آرام و خاموش مانده بود.
تو جلوه ی غم حسین هستی، گویا از دل تاریخ حسینی دیگر بپا خواسته و با خون خود و بدن بی غسل و کفنش حماسه ای عاشورایی بپا کرده است

در میان حجره گاه یا رضا می گفت و گاهی مادر غریبه را صدا می کرد
می خواست فریاد کند تشنه لبم، اما از سوز عطش طاقت فریاد نداشت.
تنها ۲۵بهار از عمر بابرکتش می گذشت اما همین چند صباح هم لرزه بر تن ظالمان و ستمگران انداخته بود
چه سخت است غربت و بی یاوری
امروز کاظمین منتظر قدوم جوان ترین امام آسمان ولایت است تا با بال فرشتگان الهی او را از خاک تا افلاک دنبال کند
و خاک است که حالت حزن به خود گرفته و ملائک و زمینیان را به زاری نشانده است.
و اکنون که بیش از ۱۰۰۰سال از آن واقعه می گذرد همچنان زمین و آسمان در غم شهادت جانسوز شما گریان است
دست ها را بر سینه می گذاریم و از فاصله دور به شما سلام می کنیم
باشد که در دل هایمان باب الجوادی بپا شود و ثانیه به ثانیه با تپش های مکرر منتظر قدوم و نگاه پربرکت شما باشد
“السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الْبَرَّ التَّقِيَّ الْإِمَامَ الْوَفِيَّ السَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الرَّضِيُّ الزَّكِيُ”
سلام بر تو اى ابا جعفر اى محمد بن عَلی كه بزرگوار و پرهيزكار و پيشواى وفادارى سلام بر تو اى شخص پسنديده حق و پاك و منزه از هر عيب و نقص ‏

+به قلم عقیق