نفسم را در سینه حبس می کنم، چشم هایم را می بندم
و بغضم را فرو می خورم
اکنون روز اول ماه محرم است و سر خوش از توفیقی دیگر برای عزاداری حضرت اباعبدالله
از صبح صدای انقلاب قلبم در تمام جسم و روحم طنین انداز است و هر لحظه و ثانیه ساعت را با چشمانم درو می کنم تا هرچه زودتر ساعت عاشقی فرا برسد و قدم در خیمه عزای ارباب بگذارم.
ساعت5 عصر فرا می رسد لباس مشکی عزا را بر تن می کنم سلاحم را بر سر می کنم و به مجلس می روم.
آن گنبد طلایی رنگ از دور عجب چشم نوازی دارد، گویا داری به حرم حسین نزدیک می شوی.
به مجلس که می رسم نفس عمیقی می کشم و قدم در عزاخانه ارباب میگذارم
تکیه به تکیه دورتادور حسینیه مدور را عاشقان اباعبدالله گرفته است، همه منتظر رسیدن قافله دوره هستند.
چشمم که به قبه زیر گنبد حسینیه می افتد خودم را در جوار قبر شریف امام حسین فرض می کنم و پرو بال پروازم را می گشایم و با زمزمه زیارت عاشورا به زیر قبه ارباب پر می کشم، می گویند دعا زیر قبه آقا مستجاب است، جان مادرت اربعین مرا به حرم برسان حسین…
آرامش خاصی تمام وجودم را فرا می گیرد آرامشی که با صدای پای عزاداران و صدای طبل و دهل و سنج دوچندان می شود
آرامشی توأم با بوی خوش اسپند عزا
صدا نزدیک و نزدیک تر می شود
چشم ها به درب ورودی دوخته شده
گاهی مضطرب و گاهی گریان
درب گشوده می شود و عزاداران حسینی قدم در حرم عشق می گذارند
پرچم ها وارد می شوند و به حرکت در می آیند
تعدادی از عزاداران به عنوان زار جلو وارد می شوند و وسط حسینیه به صورت دایره وار و منظم می ایستند و شال مشکی عزا را با هر مصرع از شعر، بالا و پایین می برند
گوش هایم را تیز می کنم تا اشعارشان را به خوبی درک کنم، گاهی واضح و گاهی مبهم
اشعارشان در تمام مجلس شوری به پا می کند و به عرش می رسد گویا در و دیوار هم با آنها هم نوا شده اند

(دم زار جلو)

ای مومنان زاری کنید
ازدیده خون جاری کنید
بهر حسین تشنه لب
یکدم هواداری کنید
…………………………………………
آید خروشان فاطمه
با اضطراب و واهمه
آید به دشت کربلا
گردد به دور خیمه ها
……………………………………………
گوید حسین من چه شد
نور دوعین من چه شد
گویند حسینت کشته شد
در خاک وخون آغشته شد
…………………………………………..
عباس غمخوارم چه شد ؟
میر علم دارم چه شد ؟
کو اکبر و کو اصغرم؟
کو قاسم نام آورم ؟
…………………………………………….
کو اهلبیت بی کَسَم؟
آن دختران نو رَسَم
یاران حسین نازنین
افتاده چون گل برزمین
…………………………………………..
خیل ملک در آسمان
بادیده گریان تمام
درخیمه زین العابدین
افتاده بیمار و حزین

 

بعد از آن نخل ها وارد می شوند که بر دوش جوانان و نوجوانان است و نشان از کجاوه و مهمل های زنان و خانواده امام حسین است
همراه آنها دسته عموم وارد می شوند و بصورت دایره وار و پشت به زار جلو، روبروی هم می ایستند و با بالا و پایین آوردن شال عزا اشعاری را زمزمه می کنند.

(دم عمومی)

ماه محرم شد دگر
غمگین شده شمس وقمر
خیر النساء دارد عزا
بهر شهید کربلا

در وسط دسته عموم دهل زنان و سنج زنان و نخل گردانان می گردند و صحنه ی زیبایی را رقم می زنند. در این میان چشمم به ریش سپید مسنی می خورد که با ارادت خاصی در بین عزاداران حرکت می کند و گویا چاووشی خوانی می کند و عزاداران را در وحدت و یکپارچگی در ادای اشعار هدایت می کند.
دوست داشتم ساعت از حرکت بازمی ایستاد و این لحظات بارها اتفاق می افتاد.
ای ارباب صدای تیک تاک قلبم با صدای دهل و سنج و نوای نوکرانت جان می گیرد
غبار گناه آلود چشم هایم را با اشک بر مصائب تو تطهیر می کنم
با چای روضه ات بیمه می شوم
غصه سینه ام را با سینه زنی ات چاره می کنم
در عزایت چادرم را محکم تر از هر روز می گیرم تا حرمت شکن چادر خاکی مادر و خواهرت نباشم
در محرم معنی آب و تشنگی را بهتر می فهمم
در محرم گریه کودکان شش ماهه و سه ساله را بهتر درک می کنم
غم جوان از دست داده را در محرم می فهمم
ای ارباب نوکریت را از ما مگیر
بگذار در مراسم عزایت بیشتر نفس بکشیم.

 

+به قلم خودم به جز اشعار

+اشعار و تصاویر برگرفته از کتاب مراسم عزاداری امام حسین (ع)در هرند و فلسفه آن، و کانال اخبار شهر هرند

+نام مراسم “دوره” و مکان عزاداری “قدس الحسین” می باشد.

+تاریخ: 20شهریور1397 مصادف با 1محرم الحرام1440